Του Γιώργου Κράλογλου
Ο ορίζοντας στην οικονομική πολιτική ξεκαθάρισε. Οι προβολείς μέτρων και παρεμβάσεων στρέφονται πλέον σε μια και μοναδική κατεύθυνση. Τα δημοσιονομικά. Η άλλη κατεύθυνση που είναι η αναθέρμανση της οικονομίας «μας τελείωσε» προεκλογικά. Τώρα όχι μόνο δεν θυμόμαστε την αναθέρμανση και την τόνωση της αγοράς αλλά έχουμε και την πολυτέλεια να στριμώχνουμε και τις Τράπεζες. Όταν όμως ζητάς από τον εργοδότη να πληρώσει το μάρμαρο που έσπασε το κράτος τι θα συμβεί; Θα το πληρώσει μεν ο εργοδότης αλλά θα το εισπράξει από τον εργαζόμενο. Και οι «εισπράξεις» αυτές είναι μονόδρομος και έχουν και όνομα. Απολύσεις. Απολύσεις για να βγουν τα σπασμένα που μας ζητάει το κράτος. Απολύσεις που οι ίδιοι οι εργοδότες τις υπολογίζουν σε άλλες 200.000 μέχρι το τέλος του 2011. Αρχή θα γίνει από την οικοδομή. Οι κλάδοι που συντηρεί βλέπουν να μειώνουν τουλάχιστον κατά 50.000 τις θέσεις εργασίας την διετία 2010-2011. Και ασφαλώς κανείς δεν βλέπει προοπτική να αναπληρωθούν αυτές οι θέσεις εργασίας από νέες που λογικά δημιουργούνται με νέες επενδύσεις....
Τι είναι το καινούργιο που προσθέτω στην παραπάνω διαπίστωση για το νέο κύμα ανεργίας; Το καινούργιο είναι ότι οι επιχειρηματίες όλων των τομέων και όλων των επιπέδων έχουν πλέον χειροπιαστά στοιχεία στα χέρια τους για το επιχειρηματικό περιβάλλον που καλούνται να δραστηριοποιηθούν. Και μέσα από τα στοιχεία αυτά το μόνο που διακρίνουν είναι συρρίκνωση δράσεων και μείωση θέσεων εργασίας.
Βλέπουν ακόμη καθαρά την ξεκάθαρη φιλοσοφία της κυβέρνησης ότι αυτό που κυριαρχεί είναι μόνο το πώς θα προσπαθήσουμε να συμμαζέψουμε το ασυμμάζευτο κράτος. Αλλά για τα αν και πόσο θα μικρύνουμε το κράτος δεν ακούει κανείς και την παραμικρή κουβέντα. Κάποιες σκέψεις μόνο που ακόμη είναι στη σκιά...
Ακούγεται ακόμη πολύ καθαρά ότι θα προσπαθήσουμε να συμμαζέψουμε τους φόρους που χάνουμε για να συντηρήσουμε το σπάταλο κράτος και τους ακόμη προνομιούχους κρατικούς υπαλλήλους. Ότι θα βάλουμε φόρους όπου έχουμε ξεχάσει να βάλουμε και θα επανέλθουμε μέσα στο χρόνο με νέους φόρους που θα βάλουμε και με το σχέδιο Βήτα. Ότι θα αναμορφώσουμε την φορολογία και θα τη στηρίξουμε πάλι σε ένα ποδάρι. Το ποδάρι της εισπρακτικής λογικής. Το δεύτερο ποδάρι που είναι εκείνο της αναπτυξιακής λογικής το ξεχνάμε. Γιατί αν εφαρμόσουμε κίνητρα μέσα από την φορολογική πολιτική οι συντεχνίες των κρατικών υπαλλήλων θα φέρουν πάλι τα πάνω κάτω.
Αυτά θα κάνουμε (λέει φωναχτά η κυβέρνηση) και ας μην τα είπαμε ξεκάθαρα την προεκλογική περίοδο. Και στη συνέχεια ομολογεί (ψιθυριστά όμως) ότι κάτι είχε πει και για αναθέρμανση της οικονομίας. Ότι κάτι είχε πει και για τόνωση της αγοράς.
Αλλά τώρα που καταφέραμε και περάσαμε το μήνυμα της καταστροφής είναι δυνατόν να μιλήσουμε για κίνητρα και διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις και να μας ξεφωνίσουνε οι συντεχνίες;
Είναι λοιπόν κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε που πραγματικά να εξυπηρετεί δράσεις αναθέρμανσης της αγοράς και κατ΄ επέκταση μεταβολής του κλίματος στην οικονομία.
Γιατί η γεύση που δόθηκε μέχρι στιγμής, για αυτά που η κυβέρνηση εννοεί τελικά ως μέτρα αναθέρμανσης, είναι κάτι σαν την μουσική που έχουν τα γλέντια από τα οποία όμως λείπουν οι μεζέδες...
Είναι συνεπώς αστείο να περιμένουμε αναθέρμανση της οικονομίας από 1-2 νομοσχέδια που θα ετοιμάσει η υπουργός Οικονομίας κ. Λ. Κατσέλη για την μείωση της γραφειοκρατίας στην ίδρυση επιχειρήσεων. Είναι αστείο γιατί ακόμη και κατάργηση των αδειών ίδρυσης επιχειρήσεων να προβλέπει το νομοσχέδιο της κ. Κατσέλη ποιος θα αποφασίσει σήμερα να χτίσει ένα εργοστάσιο ή ακόμη και μια μικρή εταιρεία όταν πρέπει να πληρώνει φόρους ακόμη και για τις κλειδαρότρυπες του γραφείου του αν τυχόν ξεπερνούν τις 10...
Ποιος είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να παίζει το ελληνικό φορολογικό παιχνίδι όταν 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Ελλάδας έχει πραγματικά προνόμια και χαμηλά μεροκάματα.
Η οικοδομή λοιπόν, τα δομικά υλικά, οι κλάδοι οικιακού εξοπλισμού, τα επαγγέλματα ξύλου, τα χρώματα, οι σιδηροκατασκευές και όλα τα συγγενή επαγγέλματα είναι από τα πρώτα που θα «προσφέρουν» ανέργους στην αρένα της χωρίς προσανατολισμό και ανάπτυξη οικονομία του τόπου.
Θα ακολουθήσουν οι μικρομεσαίοι που θα κλείνουν κατά δεκάδες. Και όταν δούμε τα λουκέτα τότε μόνο θα θυμηθούμε ότι αργήσαμε με τα ΜΟΠ. Το εμπόριο δεν πρόκειται να μείνει έξω από τον χορό. Θα «προσφέρει» και αυτό την μερίδα του στην τεράστια πίτα της ανεργίας. Την πίτα που η κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη και προπροηγούμενη) θα την συγκρίνει με την πίτα άλλων χωρών και θα την βρίσκει μικρή...
Αλλά θα ξεχνάει ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη ισχύουν ακόμη τα επιδόματα ανεργίας τα οποία για την Ελλάδα θα αποτελούν (έτσι που πάμε) ιστορία που θα διηγούνται οι αυριανοί παππούδες στα εγγόνια τους για την ωραία Ελλάδα που είχαμε εκείνα τα χρόνια...
george.kraloglou@capital.gr
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=903517
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου