Mon, 08/02/2010 - 02:25 — Mediasoup
Διαβάζω στο Βήμα της Κυριακής http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=314050&dt=07/02/2010 μια αναδημοσίευση από το τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού «Foreign Ρolicy», όπου δημοσιεύεται ενδιαφέρον άρθρο του νομπελίστα καθηγητή οικονομίας, Ρόμπερτ Φόγκελ, με συγκριτικά στοιχεία Κίνας και Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κέντρου Πληθυσμιακής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, κ. Φόγκελ, το 2040 η οικονομία της Κίνας θα φθάσει τα 123 τρισ. δολάρια, δηλαδή τρεις φορές το οικονομικό δυναμικό όλου του πλανήτη κατά το 2000.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κίνα θα είναι 85.000 δολάρια, δηλαδή διπλάσιο του προβλεπομένου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ υψηλότερο από αυτό της Ιαπωνίας ή της Ινδίας. Με άλλα λόγια, ο κάτοικος μιας κινεζικής μεγαλούπολης θα ζει δύο φορές καλύτερα από ό,τι ο μέσος Γάλλος. Το μερίδιο της Κίνας στο παγκόσμιο κατά κεφαλήν εισόδημα θα είναι 40%, πολύ μεγαλύτερο της Αμερικής (14%) και της ΕΕ (μόλις 5%).
Έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον νομίζω οι λόγοι ανάπτυξης τέτοιων αριθμών, σε μια εποχή που πολλές χώρες και κυρίως η Ελλάδα, αναζητεί τρόπους ανάκαμψης και διάσωσης. Πιστεύω, δε, ότι μια επιλεκτική μίμησή τους, προσαρμοσμένη στα ελληνικά κοινωνιολογικοπολιτικά δεδομένα, θα ήταν ιδιαίτερα επωφελής για το μέλλον της οικονομίας......
Ειδικότερα, το «θαύμα» της Κίνας οφείλεται στις τεράστιες επενδύσεις της Κίνας στην εκπαίδευση. Οι καλύτερα μορφωμένοι εργάτες είναι οι πιο παραγωγικοί. Από το 1998, όταν ο τότε πρόεδρος Ζιανγκ Ζεμίν ζήτησε τη «μαζική αύξηση των σπουδαστών», ο αριθμός εκείνων που με κρατική υποτροφία σπουδάζουν στο εξωτερικό αυξήθηκε κατά 152%.
Επιπρόσθετα, καταλυτικός είναι ο συνεχιζόμενος ρόλος του αγροτικού παράγοντα, ο οποίος τροφοδοτεί την κινεζική οικονομική μηχανή. Το 2009 το 55% του πληθυσμού της Κίνας, δηλαδή 700 εκατομμύρια, ζούσαν στην αγροτική επαρχία. Αυτός ο μεγάλος αγροτικός τομέας συμβάλλει κατά το ένα τρίτο τουλάχιστον στη σημερινή οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και δεν πρόκειται να εξαφανιστεί τα επόμενα 30 χρόνια. Παράλληλα, οι μικρές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, δεν δίνουν πάντοτε αναφορά στο κράτος για την παραγωγή τους, κάτι που συμβαίνει άλλωστε και στην Αμερική.
Το πολιτικό σύστημα της Κίνας είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο που πιστεύεται και στην πραγματικότητα πάμπολλες, απολύτως επιτυχείς, μεταρρυθμίσεις διατυπώθηκαν και υλοποιήθηκαν σε τοπικό επίπεδο. Επιπλέον, η Κίνα είναι η πλέον καπιταλιστική χώρα του κόσμου! Στις μεγάλες πόλεις της το επίπεδο ζωής και το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι στο επίπεδο των χωρών που η Διεθνής Τράπεζα αποκαλεί «υψηλού μεσαίου εισοδήματος» και είναι η κυβέρνηση που παροτρύνει αυτόν τον κινεζικό καταναλωτισμό. Πέραν τούτου, η αυξανόμενη κυβερνητική ευαισθησία στην κοινή γνώμη σε συνδυασμό με τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, έχουν ως συνέπεια να αυξηθεί η λαϊκή εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, γεγονός που απομακρύνει μια σοβαρή πολιτική αστάθεια.
Όπως σημειώνουν, πολλές φορές, οι κινέζοι δάσκαλοι και διανοούμενοι που κατέχουν την Ιστορία, η Κίνα ήταν η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου το μεγαλύτερο διάστημα των δύο τελευταίων χιλιετιών. Την ώρα που η Ευρώπη δεινοπαθούσε στον μαύρο Μεσαίωνα και οι Ευρωπαίοι αλληλοσκοτώνονταν στους καταστρεπτικούς θρησκευτικούς πολέμους, η Κίνα απολάμβανε το υψηλότερο επίπεδο ζωής του τότε κόσμου.
Σήμερα, την ώρα που η Ευρώπη δεινοπαθεί στις πιέσεις για κατάρρευση του ευρώ, γεγονός που αν συμβεί θα την οδηγήσει σε έναν νέο μαύρο Μεσαίωνα, η Κίνα αυξάνει το βιοτικό επίπεδό της και δίνει το παράδειγμα. Μένει, κάποια να το προσαρμόσουν και να το ακολουθήσουν.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=314050&dt=07/02/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου