Ένα θαύμα θα μας σώσει...

Η Ελλάδα βρίσκεται μία μόλις ανάσα πριν από την πρόσκρουση με το παγόβουνο, αλλά ελάχιστοι εξ ημών πιστεύουμε πράγματι ότι θα μπορούσε να συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα. Είναι αλήθεια ότι ανάλογη αυθάδεια είχε παρατηρηθεί μόνο στην περίπτωση του Τιτανικού, όταν ο άνθρωπος δεν μπορούσε να αποδεχτεί μία τέτοια ήττα. Η μεταφυσική είναι αυτή την στιγμή η μόνη μας διέξοδος. Ίσως επειδή όλες οι άλλες πόρτες έχουν ήδη κλείσει και μάλιστα ερμητικά... Ρώτησα πολλούς ανθρώπους τις τελευταίες ημέρες για το τι πιστεύουν ότι τελικά θα συμβεί. Οι περισσότεροι απάντησαν περίπου με τον ίδιο τρόπο: «Κάτι θα γίνει στο τέλος και θα την γλιτώσουμε». Αυτό το «κάτι» είναι για κάποιους ο ξένος παράγοντας, ο οποίος, κατά την επικρατούσα άποψη, φοβάται ότι η πτώση της Ελλάδας θα κοστίσει περισσότερο από την διέξοδό του. Κάποιοι άλλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεό της Ελλάδας και κάποιοι άλλοι, περισσότερο συνειδητοποιημένοι υποστηρίζουν ότι καταφεύγουν στην μεταφυσική, επειδή κάθε άλλη εξέλιξη είναι πράγματι τρομακτική... Θα μπορούσαμε αυτή την στιγμή να συζητούμε για τις πιθανότητες που έχει η χώρα για να ξεφύγει από την καταστροφή. Νωρίτερα θα χρειαζότανε να υπάρχει μία κυβέρνηση που να δουλεύει προς την σωστή κατεύθυνση και ένα πολιτικό σύστημα που θα αντιλαμβανότανε την κρισιμότητα των στιγμών και την ανάγκη που δημιουργείται για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Θα χρειαζότανε, επίσης, ένα σχέδιο δράσης και κυρίως και πάνω απ’ όλα η αίσθηση ότι η κοινωνία διατηρεί ισχυρούς τους δεσμούς της αλληλεγγύης. Αντί αυτών έχουμε μία κυβέρνηση που έχει καταδικαστεί στην αδράνεια, επειδή οι πολιτικές δυνάμεις εξακολουθούν να αγνοούν τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και να ασχολούνται μόνο με την διεκδίκηση της νομής της εξουσίας. Όσο για την κοινωνική αλληλεγγύη; Αυτή είναι ανύπαρκτη σε μία χώρα που το κράτος επιτέθηκε με τόση σφοδρότητα στους πολίτες του, λες και αντιμετώπιζε τον στρατό μιας εχθρικής χώρας. Οι συνθήκες δεν είναι τέτοιες που να μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, δεν κατανοούμε τον λόγο που σχεδόν όλοι μας έχουμε υιοθετήσει την προσδοκία ενός θαύματος, όταν γνωρίζουμε ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πραγματικά μικρές. Είναι κατανοητό ότι είναι κι αυτός ένας τρόπος φυγής από την σκληρή πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά, όμως, η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί απόλυτα το βαθιά διεφθαρμένο και ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα. Όσο δεν αμφισβητείται στην ουσία του, τόσο του επιτρέπουμε να πιστεύει ότι και η επόμενη ημέρα του ανήκει... Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr