Σκέψεις ενός καλού φίλου σε μια κόλλα χαρτί …
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου, για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου... Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ; Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου; Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν, μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες; Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"
Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση και να κόπτονται για το κοινό καλό, το δίκαιο και για το "λειτούργημα", δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα... "Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες
Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη, αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα... Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον IKAτζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου, στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές...Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.
Που ήσουν λαμόγιο όταν άπλωνες το χέρι στον συμπολίτη σου προκειμένου να ολοκληρώσεις την δουλεία του για την οποία πληρωνόσουνα από τον εργοδότη σου
Που ήσουν τεμπέλη όταν έλεγες "δουλεύω για όσα πληρώνομαι" αλλά ποτέ δεν σκέφτηκες να αλλάξεις εργοδότη. Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου, το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να μαζεύει άδεια χαρτιά και πτυχία και μετά να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους..., πράγμα που και αυτό δεν μπορούσε να κάνει και το έκανες εσύ για χάρη του. Που ήσουν όταν έστηνες κώλο στον κάθε πολιτικάριο για μια αναπηρική σύνταξη για να κάνεις μετά 2-3 δουλείες .
Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω), με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία... Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο κτλ...άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του (όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί).
Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα, για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του... Που ήσουν μεγαλοεπιχειρηματία που μαζί με τα λαμόγια λογιστές σου, πτώχευες τις επιχειρήσεις σου για να αυξήσεις την προσωπική σου περιουσία και την περιουσία όλου του σογιού σου. Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου που μαλακίες έμαθε, μαλακίες το μαθαίνει, αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές (γυμναστική, σπά, γιόγκα, ψώνια, καφέ, κτλ) ...Άλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει...εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος... Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους, όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας ή σταματούσες τις συγκοινωνίες, δημιουργώντας τόσα προβλήματα, ίσα για να διαμαρτυρηθείς /εκβιάσεις για τα μικροσυμφέροντα του κλάδου σου...τα δικά σου τα είχες εξασφαλίσει (και τις προαγωγές σου και κάποια επιπλέον συνταξούλα κτλ) . Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη, αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία... Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2x3 και 1 άτομο προσωπικό, χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα... Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού, πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)... Που ήσουν μάγκα που έβγαζες 1000 και δήλωνες 1 και κλαιγόσουνα ότι στα παίρνει η εφορία. Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος, όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο, έλεος, πού ζεις;) Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού, αδιαφορώντας για την ύπαρξή του.όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου.
Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο... όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες" αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων... σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας προς ένδειξη της αηδίας σου; σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...
Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη...πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία, πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά... Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου... έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες. τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα; kαι για το πάπλωμα κουβέντα, κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή... Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους... ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα, το πιο γρήγορο σκάφος, την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά, τις πιο fan σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, τι πιο μεγάλη πισίνα, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι, το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα... τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο γκλαμουράτες εξόδους... kλπ, κλπ, κλπ....
Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...όχι χρήμα...χρόνο δανειζόσουν...Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ... ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΜΕ Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...να πούμε KAI εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε τα σκατά που KAI ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...
Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες, κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου & σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...
ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου