Κινέζοι και Άραβες έρχονται στην Ελλάδα για να κάνουν επενδύσεις και να σώσουν τη χώρα από την εσχατιά της χρεοκοπίας. Οι ειδήσεις αυτές δημιουργούν κλίμα αισιοδοξίας στον δοκιμαζόμενο από την κρίση ελληνικό λαό και βάσιμες ελπίδες ότι με τη βοήθεια των παραδοσιακών μας φίλων θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τη δίνη των σημερινών μας προβλημάτων. Η κυβέρνηση μπορεί να μη μιλάει με τους Έλληνες επιχειρηματίες, αλλά στο εξωτερικό σκίζει!
Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε από μία κάποια οπτική πλευρά: Οι Έλληνες επιχειρηματίες θεωρούνται «λαμόγια», εκπρόσωποι του «ληστρικού καπιταλιστικού κεφαλαίου». Κι επιπλέον, ελλοχεύει ο κίνδυνος κάποιος εξ αυτών, των Ελλήνων επιχειρηματιών, να διεκδικήσει στο μέλλον μερίδιο της δόξας από την πιθανή οικονομική ανάταση της χώρας...
Αντιθέτως, οι Κινέζοι δεν είναι δεξιοί καπιταλιστές, αλλά συντηρούν άσβεστη τη φλόγα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Τι πιο λαμπρό από το να καταλάβουν πράγματι τον Πειραιά και οι εργάτες να πηγαίνουν χαρούμενοι στην εργασία τους τραγουδώντας την τρίτη διεθνή και περνώντας ανάμεσα από τα κόκκινα λάβαρα;
Θα μας πείτε ότι οι επενδύσεις είναι επενδύσεις και ότι το χρήμα δεν έχει οσμή και πατρίδα. Θα συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί σας και θα σας επισημάνουμε ότι ήμασταν σταθερά υπέρ της επένδυσης της Cosco στον Πειραιά και υπέρ οποιασδήποτε άλλης επένδυσης. Αυτό που μας ενοχλεί είναι το γεγονός ότι δημιουργούνται μυθεύματα για άγνωστο λόγο και σκοπό.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν τα spreads πήραν την ανιούσα. Ξένος οίκος έφερε στην κυβέρνηση πρόταση να πουληθούν ελληνικά ομόλογα στην Κίνα. Ο αμερικανικός Οίκος έκανε τη δουλειά του, αλλά οι Κινέζοι δεν «αγόρασαν». Κι ήταν δικαίωμά τους να μην αγοράσουν. Όπως και είναι δικαίωμά τους τώρα να ζητούν πολλά ανταλλάγματα για να κάνουν επενδύσεις στη χώρα μας.
Το ερώτημα είναι ποιες άλλες εναλλακτικές έχει η κυβέρνηση. Αν μετά τους Κινέζους και τους Άραβες (ειδικά από τους τελευταίους περιμέναμε πολλά και πήραμε μέχρι σήμερα ένα απόλυτο τίποτα και παρά το κόστος που πληρώσαμε ως χώρα από τις θέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου) απευθυνθούμε στους Βραζιλιάνους και στους Ινδούς, τότε κάτι θα πηγαίνει λάθος με εμάς. Όχι γιατί είναι κακό να αναζητάς επενδυτές, αλλά είναι τουλάχιστον αστείο να μην ψάχνεις καταρχήν στο σπίτι σου πριν αποφασίσεις να πας στη διπλανή πόλη...
Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει δείξει μέχρι σήμερα μία δυσκολία να έρθει σε επαφή με τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά! Η προσέγγιση του θέματος μας θυμίζει έντονα τους χειρισμούς που έγιναν την δεκαετία του ΄80. Και τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου αναζητούσε επενδυτές στη Μέση Ανατολή και μεταξύ των Ελλήνων ομογενών. Το ξαναλέμε ότι δεν είναι λάθος. Το λάθος είναι να γυρίζουμε την πλάτη στους ανθρώπους που έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται για την πρόοδο της χώρας και να ψάχνουμε να βρούμε σωτήρες ανά τον κόσμο...
Θανάσης Μαυρίδης
apo capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου