Αρον άρον σταύρωσον ή φορολόγησον ...

Πάει, χάλασε ο κόσμος. Πρωταπριλιά και Μεγάλη Πέμπτη!

Και τι να πιστέψεις; Τον σταυρώνουν ή δεν τον σταυρώνουν;

Τον φορολογούν ή πώς τον φορολογούν; Βάσει εισοδήματος τεκμαρτού ή λογιστικού;

Φορολογητέο στην πηγή ή στον ρου του ποταμού με ενδιάμεσες (φορο)διαφυγές από παραποτάμους; Τι να πιστέψεις! Αν μάλιστα έτυχε να έχεις διαβάσει και Ρίτσαρντ Ντόκινς (πρώτο αστέρι σήμερα στο αθεϊκό στερέωμα) αρχίζεις να υποψιάζεσαι: Οχι αν όλοι ή πόσοι τηγανιζόμαστε. Αλλά ποιοι τηγανίζονται σε σπορέλαιο από (ποιος τα θυμάται...) ουκρανικά ορυκτέλαια και ποιοι σε αγνό ελαιόλαδο με μηδέν οξέα.
Διότι όποιοι πιστεύουν ότι οι κολασμένοι τηγανίζονται όλοι στο ίδιο τηγάνι με το ίδιο λάδι, και ότι η κόλαση είναι φάμπρικα αταξικής τιμωρίας χωρίς λοιπές διακρίσεις, αυτοί αποκλείεται να κερδίσουν το κλειδί του (επίγειου) παράδεισου, λόγω αφέλειας ή γκαντεμιάς. Το ζητούμενο στη διάζευξη σταύρωσης ή φορολόγησης δεν είναι ποιοι αίρουν τον φορολογικό σταυρό στον ανήφορο του Γολγοθά, αλλά αν θα τους φορολογήσουν και τον σταυρό που σηκώνουν με κριτήριο, υψηλής ή χαμηλής φορολόγησης, την ποιότητα του ξύλου, και πόσον ΦΠΑ θα προσθέσουν στο κοκτέιλ holi and oxos.
Αλλο ζητούμενο είναι, αν και πότε θα αποφασίσουν στις Βρυξέλλες ν' ανοίξουν άλλη μια τρύπα στην ευρωζώνη, ώστε να μην πέφτει το παντελόνι στους αδύνατους. Ή αν στο εξής θα τους στέλνουν στο παλαιό, έμπειρο και ...έντιμο Διεθνές Νομισματικό ...Ραφείο που διαθέτει στοκ περισκελίδων πρετ-α-πορτέ δι' αδυνάτους. Αρκεί ο ενδιαφερόμενος να βάζει την τσόχα και τα ραφτικά και να είναι πρόθυμος, όποτε του ζητείται, να κρεμάται επί ξύλου και να επιδεικνύεται ως κατόρθωμα... γραμματειακής και φαρισαϊκής αλληλεγγύης. Αυτά, ευχόμενος σε όλες και όλους Ανά(σ)ταση, τουλάχιστον με χαμηλό ΦΠΑ.

Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΝΤΑΙΟ  enet